Zaterdagmorgen 24 september, iets vochtig in de lucht, maar het DOS-WK veld is al gevuld met rennende teams, fluitende fluiters, coaches en fans langs de kant. Ik heb afgesproken met twee mannen met het Blauwe Hart op de goede plek. Sinds dit seizoen hebben zij samen de portefeuille BLAUW in beheer. Bas Stroink en Emiel Wilbrink zitten samen met mij onder het genot van een kop koffie in de bestuurskamer en op tafel liggen een veertigtal kaartjes , even omdraaien en die vraag is voor jou. Het begin is even stroef, maar dan komen ze los en met humor en enthousiasme worden de vragen beantwoord over hun persoonlijke meningen en over de gedachten om van ons aller DOS-WK een gelukkige vereniging te maken. Hieronder het verhaal over deze Mannen met een Missie.
Daar stonden ze dan, Bas en Emiel. Zojuist hadden ze van de Minister van Confetti een opdracht gekregen waarvan ze nog niet helemaal of helemaal niet wisten wat ze er mee moesten doen. Het was een kort gesprek geweest met eigenlijk maar één zin “ Maak bij DOS-WK Blauw wat Blauw kan worden “. Einde opdracht ! Ze keken elkaar zwijgend aan en het was Emiel die als eerste het zwijgen verbrak. “ Ik vind de kleur Blauw sowieso de mooiste kleur die er bestaat, mijn kamermuur heb ik zo geverfd, dus dat is geen probleem, maar we moeten dan wel het mooiste Blauw hebben, beste Bas “. Bas was het er mee eens en stelde voor om naar een plek te gaan waar hij zich altijd gelukkig voelde en waar het Blauw in vele tinten aanwezig was. Zo gezegd, zo gedaan en de volgende morgen zaten ze al met een kopje koffie op de boot naar het prachtige Texel met haar leegte en rust. In de haven huurden ze een paar fietsen en toen ze de schuur van de fietsenmaker uit liepen hoorden ze een Duitse dame aan haar man vragen “ wo gehen wir hin , mein lieber Wolfgang? “ Haar man antwoordde “ ins Blaue hinein “ . Zo , dacht Bas, dat gaan wij ook doen, das toevallig. Daar gingen ze, het was lekker weer en ze hadden de wind in de rug.
Emiel was een spelletjesman, zoals het maffe kaartspel Skull dat hij via Sietse had geleerd, en stelde voor om elkaar om de beurt een vraag te stellen waar direct een antwoord op moest worden gegeven en aan het einde van de dag moest je dan in één lange zin vertellen wie de ander was. Hij haalde uit zijn trainingsjack een 40 tal kaarten met aan de ene kant Blauwe hartjes en aan de andere kant een vraag. Bas vond het een gek, maar ook wel goed idee, maar vond wel dat ze ondertussen wel goed op alle kleuren Blauw moesten letten, want daarvoor waren ze natuurlijk naar Texel gekomen. Om de beurt werd er een kaartje uitgekozen en de antwoorden vlogen over het fietspad. Ineens riep Bas “ Kijk Emiel, daar hebben we al een mooie kleur Blauw , kijk daar op de dijk”. Emiel zag een kudde schapen en ja hoor , ze waren prachtig grijsachtig blauw van kleur. “ Dat zijn de Blauwe Texelaars, zo heten die schapen “ zei Bas ongevraagd. Wel mooi, vond Emiel, maar nog niet de kleur Blauw die ze zochten en ze fietsten verder. Tussen de vragen door kletsten ze ook nog over hun vereniging DOS-WK. Beiden droegen hun steentje al bij door te spelen, te fluiten, bardiensten te draaien en bestuurlijk actief te zijn bij een prachtige club waar de woorden Trots, Familie, Betrokken, Enthousiasme en Ambitie goed bij pasten. De P van Plezier stond dik gedrukt en van deze P kwam de P van Prestatie ook zeker in beeld. Bas vertelde over een boek dat hij gelezen had, het heette “De Gelukkige Vereniging “ en het zou mooi zijn als alle leden van hun club een bijdrage hieraan konden leveren. Veel leden droegen al hun steentje bij, maar veel talenten waren nog niet ontdekt, ja wel de korfbal talenten, maar ook op ander gebied zoals bijvoorbeeld Communicatie of Creativiteit was hulp altijd welkom. Misschien was het een idee om elk lid eens te vragen waar ze goed in waren, in hun werk of hobby’s, en zo een lijstje te krijgen met mooie talenten. Emiel vroeg zich af hoe DOS-WK er in 2030 uit zou zien. Twee niveaus hoger zou mooi zijn, maar een groot ledenaantal en nog meer maatschappelijke betrokkenheid was ook wel top. Een gelukkige vereniging dus waar een ieder zichzelf kan zijn, zich veilig en prettig voelt en zijn en haar bijdrage levert. Genoeg gemijmerd, het was tijd voor de volgende kleur Blauw en toen ze even stopten bij een strandpaviljoen wees Bas Emiel op de mooie kleur Blauw van de deuren van de strandhuisjes. Ja dat Blauw, was prachtig, maar nog niet helemaal. Bas dacht hardop en zei zachtjes voor zich uit “ DOS-WK is Blauw, op het veld staan we soms in de kou, maar in ons hart brandt het vuur, ook al zijn de tijden soms wat guur”. Emiel wist niet wat ie hoorde, wat een onbekend talent van onze Bas. Misschien zou hij Sinterklaas bij het volgende bezoek aan de club kunnen helpen met de gedichten, alweer een talent ontdekt. Hun magen begonnen intussen te knorren en Bas pakte de menukaart. Neen geen vis of oesters, daar was Bas niet van, dan at hij liever twee dagen helemaal niet. Hij las even verder en opeens viel zijn oog op nummer 3 op de kaart. Nummer 3 , het rugnummer van Spira Grujic , zijn favoriete verdediger bij FC Twente. Bij nummer 3 stond namelijk “ Pasta Texel met Blauwe kaas “. Ja die koos hij uit, tuurlijk met Blauwe kaas en een heerlijk Bokbiertje, want daarmee mochten ze wel zijn hele schuurtje mee vol gooien. Emiel koos nummer 21, de burger Den Burg. Even later zaten ze alweer vragen en antwoorden te wisselen op de fiets op naar het volgende blauw en daar hoefden ze niet ver voor te fietsen. Op de volgende strandopgang keken ze over de zee uit, het leek wel een groot golvend DOS-WK shirt , het donkere Blauw afgewisseld met witte en zwarte strepen, wat een plaatje. Ja dit was het Blauw dat ze zochten, ziltend Blauw om Blauw te maken wat maar Blauw kon zijn. Bas nam een paar foto’s en tevreden gingen ze weer terug naar de haven om de laatste veerboot richting Den Helder te nemen, want ongemerkt was het al laat geworden. In de auto terug hadden ze ruim de tijd om naar aanleiding van de antwoorden te vertellen wie de ander was. Emiel begon zijn lange zin over Bas ;
“ deze Blauwe man zou ooit nog wel eens op de Olympische Spelen de Marathon willen winnen met zijn ouders langs de kant terwijl hij onderweg muziek in zijn oren heeft van de grote Nederlandse DJ’s en geïnspireerd wordt door teksten van Herman Finkers, mocht dit niet lukken dan gaat hij als Minister President op één dag de problemen in de Kindertoeslag naar ieders tevredenheid oplossen en de Bas Prijs aan de moedigste hulpverlener uitreiken en dit zelf savonds in het 8 uur Journaal als presentator toelichten hoewel hij vroeger liever Kok was geworden en daarnaast in een clownspak of vliegend als de nieuwe stripheld BASMAN de door hem uitgevonden tijdmachine in was gestapt”.
Zo dat was eruit en Bas was nu aan de beurt met zijn samenvatting over Emiel ;
“ Emiel, de man die van Poetin absoluut geen tweedehands auto koopt, ook niet met een gratis tank benzine, die naar Mars vliegt met Thijmen en Tonke en de eerstgenoemde daar achterlaat, scheelt wederzijds gezeur, kan zonder sociale media, een beetje naïef , en de kleur geel kiest hij nooit uit ondanks de goede ex WIK contacten, zou een gevonden schat op een onbewoond eiland aan zijn jongste broertje geven als steuntje in de rug en heeft liever Britt Dekker dan Maxima op de koffie en zou graag dieper in de psychologie van den Mensch duiken hoewel een dagje in het Giraffe verblijf hem ook wel leuk lijkt, maar dan wel met een winkelkarretje vol met Nintendo spelletjes, Oud en Nieuw vieren is best wel gezellig en mocht ie ooit een rol kunnen spelen in een film dan natuurlijk in Peaky Blinders als Arthur de rechterhand van Thomas met de mooie tekst Hoal ‘m in de boks ”.
Een paar dagen later kwamen ze elkaar weer tegen, Bas had bij de Gamma , daar kreeg hij korting, een paar blikken met de mooiste kleur Blauw laten mengen en Emiel had de verfrollers en kwasten bij zich. De tijd was aangebroken om hun opdracht “Maak bij DOSWK Blauw wat Blauw kan worden” uit te voeren. Ze hadden er zin in, deze twee mooie mannen met een missie en terwijl ze begonnen zagen ze niet dat een oude man hun tevreden toe keek en dacht “ dat gaat lukken “..
25 september 2022
The OldManFromDelden